پرورش و تغذیه بزهای شیری سانن، آلپاین و مورسیا

شرایط پرورش بزهای شیری سانن، آلپاین و مورسیا

پرورش بزهای خارجی تفاوت چندانی با بزهای بومی ندارد؛ ولی مدیریت تغذیه، جیره بندی، نظافت و بهداشت محیط خیلی روی تولید اثر دارد. با توجه به اینکه این دام ها توان بالایی در تولید شیر دارند، امکان نگهداری آن ها در شرایط صنعتی ( سیستم بسته ) علاوه بر سیستم مرتعی وجود دارد. بنابراین، با توجه به خشکسالی های چندساله اخیر، کمبود آب و وضعیت ضعیف مراتع کشور، تولیدکنندگان در این بخش لازم است به سمت پرورش این نژادها در سیستم بسته حرکت کنند.

این بزها به راحتی سرمای تا 10 - درجه را تحمل می کنند. رعایت اصول تغذیه و مدیریت صحیح این نژاد برای دستیابی به حداکثر تولید بسیار با اهمیت است. در صورت مدیریت ضعیف، دستیابی به حداکثر تولید نه تنها در این نژادها بلکه در هیچ نژاد دیگری امکان پذیر نیست.

94,000 تومان95,000 تومان مجموعه آموزشی پرورش بز

برخی بر این عقیده اند که با توجه به اینکه منشأ این بزها مناطق کوهستانی و نسبتا سردسیر اروپاست، باید در مناطق سردسیر کشور پرورش یابند. اما مشاهده ها و گزارش های متعدد نشان می دهد که اگر شرایط حداقل محیطی برای پرورش بزهای بومی در یک منطقه فراهم باشد، می توان در آن شرایط این بزها را نیز نگهداری کرد. وجود رطوبت حداقل 25 درصد و حداکثر 75 درصد برای پرورش بز سانن مطلوب است. در رطوبت های بالاتر هم توان تولید وجود دارد، اما تولید کاهش خواهد یافت. دمای مناسب برای پرورش بز سانن معمولا بین 12 تا 21 درجه سانتی گراد است.

مقدار تولید شیر و سلامت عمومی بزها در دمای بین 17 - تا 27 درجه تحت تأثیر قرار نمی گیرد، ولی دمای بیش از 27 درجه یا کم تر از 25 - درجه باعث کاهش مصرف خوراک و کاهش تولید شیر آن ها می شود. بنابراین شاید تأمین حرارت در فصل زمستان برای بزها ضروری نباشد، ولی تأمین یک سایبان خنک در شرایط تنش گرمایی در فصل تابستان برای آن ها بسیار حائز اهمیت است و این مسئله در مورد بزغاله ها مهم تر است. بزغاله ها در فصل زمستان به یک ساختمان نسبتاً گرم تر و در تابستان به یک سایه خنک تر از جایگاه دام های بالغ نیاز دارند و در غیر این صورت معمولا به دلیل سرما یا گرمای شدید در روزهای اول پس از تولد تلف می شوند.

بنابراین پرورش بز سانن در مکان هایی از ایران که متوسط دمای هوا در طول سال به ویژه در تابستان بیش تر از ۲۵ تا ۳۰ درجه سانتی گراد است، با مشکل و کاهش تولید مواجه می شود ( از مناطق مرکزی به سمت جنوب ایران).

با توجه به اینکه این بزها شیر زیادی تولید می کنند و به چند دوشش در روز نیاز دارند، درنظرگرفتن اتاق شیردوشی و دستگاه شیردوشی متناسب با ظرفیت واحد دامداری ضروری است.

94,000 تومان95,000 تومان آموزش تولید علوفه، سیلو کردن و سیلاژ

54,000 تومان55,000 تومان کاملترین مجموعه آموزشی پرورش گوسفند

شرایط تغذیه ای بزهای شیری سانن، آلپاین و مورسیا

تغذیه و خوراک یکی از مهم ترین بخش های تشکیل گله و پرورش بز است؛ زیرا حدود 70 تا 75 درصد کل هزینه ها را به خود اختصاص می دهد. پرورش دهندگان بز باید بتوانند خوراکی باکیفیت، مناسب، به اندازه کافی و در عین حال اقتصادی برای بزهای شیرده فراهم کنند. تأمین اقتصادی و مناسب جیره غذایی بزها تمامی احتیاجات غذایی آن ها را برآورده می کند و از طرفی مانع از هزینه اضافی و ضرر و زیان دامدار می شود. بهتر است پرورش دهندگان برای تأمین خوراک بزها از افراد کارشناس و خبره در این زمینه کمک بگیرند.

ضریب تبدیل خوراک در این نژاد مناسب ( حدود 95 درصد ) و میانگین مصرف ماده خشک خوراک حدود 1022 کیلوگرم در سال است. البته این مقدار در بین نژادهای بز متفاوت است، به طوری که نژاد آلپاین در مقایسه با نژاد نوبیان خوراک بیش تری مصرف می کند. بزها همانند سایر نشخوارکنندگان، اساساً علف خوار هستند. علوفه ها منبع اصلی الیاف جیره غذایی هستند، ولی اغلب قادر به تأمین کامل مواد مغذی مورد نیاز بزهای شیرده پرتولید نیستند. بسیاری از محققان تأکید می کنند که علوفه های بسیار باکیفیت، قادر است نیازهای غذایی بز را برای تولید روزانه 5/ 2 تا 3 کیلوگرم شیر تأمین کند. برای تولید بیش از 3 کیلوگرم شیر در روز، به منظور تأمین نیاز انرژی و بخشی از نیازهای پروتئین، مواد ویتامینی و معدنی، مکمل سازی جیره های بر پایه علوفه با مقادیر صحیح کنسانتره ها ضروری و اجتناب ناپذیر است. نسبت علوفه به کنسانتره عاملی مهم در زمان متعادل کردن جیره های غذایی است. پژوهش ها نشان داده است که ترکیب 50 و 70 درصد کنسانتره نسبت به 30 درصد در جیره بزهای سانن باعث افزایش تولید شیر بدون کاهش چربی شیر می شود. این نتایج نیز می تواند تأکیدکننده این موضوع باشد که بزها نسبت به گاوها حساسیت کم تری به پایین بودن الیاف جیره در رابطه با کاهش درصد چربی شیر دارند.

در یک مطالعه بر روی بزهای آلپاین در اواخر دوره شیردهی با دریافت جیره های با مقادیر افزایش یابند ه کنسانتره از 20 تا 65 درصد، بالاترین میزان تولید شیر زمانی بود که میزان کنسانتره در جیره 50 درصد بود. ازاین رو م یتوان نتیجه گرفت که جیره های غنی از کنسانتره در اواخر دوره شیردهی ممکن است به صورت مثبت قادر به تأثیرگذاری بر تولید شیر نباشد و باعث چاق شدن بیش از حد بزهای شیری و افزایش خطر ناهنجاری های متابولیکی در طول دوره انتقال شوند.