آبیاری درختان گردو
برای بدست آوردن حداکثر عملکرد کمی و کیفی، آبیاری باغات گردو ضروری است. کاهش بازده محصول در قطعات دیم نسبت به قطعات آبیاری شده برحسب جنس خاک و نوع رقم بین 15-50 %گزارش شده است. همچنین کیفیت محصول ( اندازه و رنگ مغز ) در قطعات آبیاری شده حداکثر است.
به استثناء مناطقی از دنیا که آب آبیاری محدودیتی ندارد، امروزه در اغلب نقاط دنیا که منابع آبهای سطحی و زیرزمینی محدود است، روشهای نوین آبیاری بر مبنای مفهوم بودجه آب توسعه یافته است. در این روشها که بر مبنای اصول علمی استوار است به طور کلی با برآورد ET، ضرایبKC ، بارندگی موثر و با در نظر گرفتن بافت خاک، عمق ریشه دوانی، کارآئی روش آبیاری، مقادیر آب قابل دسترس ذخیره شده ( رطوبت بین پژمردگی دایم و ظرفیت زراعی ) و مقدار تخلیه مجاز رطوبت (AD) نیاز آبیاری خالص و ناخالص را بدست آورده و با رسم منحنی ET تجمعی، تاریخ دقیق آبیاری مشخص می گردد.
بکارگیری این روشها مستلزم دانش فنی بالا، وسایل کنترل رطوبت خاک، شبکه بندی آبیاری و استفاده از روشهای آبیاری تحت فشارمی باشد به طور مثال: هر هفته با سیستم بابلر 4 تا 5 ساعت آبیاری لازم است. براساس مشاهدات به عمل آمده الگوی ریشه دوانی درختان گردو به صورت طولی می باشد به طوری که حداکثر تعداد ریشه های فعال از نظرجذب آب و مواد غذایی در لایه 0-30 سانتیمتری و حد فاصل بین ردیفها قرار دارند، همین امر ایجاب می کند که عرض نوار آبیاری سال به سال افزایش یابد که این خود مستلزم افزایش نیاز آبی می گردد. به عبارت دیگر با افزایش سن درختان باید در هر نوبت آبیاری حجم بیشتری از خاک مرطوب گردد. تاخیر در آبیاری بخصوص در مواقعی که مقدار رطوبت قابل دسترس اطراف ریشه های درختان به بیش از حد مجاز تخلیه کاهش یافته و در خاک سبک و شنی و کم عمق و دماهای بالای تیر و مرداد ماه که منجر به افزایشET ( تبخیر و تعرق ) می گردد، حتی تخلیه مجاز به اندازه 30-40 % رطوبت قابل دسترس اطراف ریشه برای درخت گردو با سطح تعرق بالا و در اوج توسعه تاج بسیار خطرناک است در چنین مواقعی بهتر است آبیاری به طور مکرر و با سطوح تخلیه کمتری انجام شود. واضح است در شرایط کمبود آبی نمی توان این مقدار آب را با آبیاری سطحی تامین نمود، بلکه باید از روشهای تحت فشار طبق نظر کارشناسان فنی استفاده به عمل آید نیاز آبی درختان گردو در حدود 7500 متر مکعب در هکتار برآورد شده است. در صورت عدم وجود بارندگی موثر و نزولات جوی زمان اولین و آخرین آبیاری از نظر ثبات عملکرد بسیار اهمیت دارد. اولین آبیاری در صورت وجود بارشهای کافی زمستانه و بهاره در اول خرداد ماه صورت می گیرد و چنین تصور می شود که رطوبت ذخیره شده در خاک کافی است، در سالهای اخیر بدلیل کمبود بارشها، بررسی وضع رطوبت در عمق30-50 سانتیمتر در اوایل اردبیهشت نشان می دهد که رطوبت اطراف ریشه های فعال به شدت تخلیه شده است. در چنین مواقعی آبیاری زودهنگام باید صورت گیرد تا درخت از نظر رشد بعدی دچار مشکل نگردد. آخرین زمان آبیاری هم باید در اواسط مهر ماه صورت گیرد. بدیهی است که در صورت عدم وجود بارندگی مؤثر ( با مقدارباران قابل نفوذ در خاک ) این مقدار آب فقط تا اواسط آبان ماه نیازمندی های درختان گردو را برآورد خواهد کرد. تنش رطوبتی وارده بر درختان گردو در طول ماه های آبان و آذر اثرات منفی زیادی روی مقاومت درخت و عملکرد سال بعد بر جای می گذارد. گردو از درختانی است که به میزان آب، فواصل آبیاری و شیوه ی آبیاری حساسیت نشان می دهد. آبیاری مکرر و طولانی سبب مرطوب ماندن خاک و پر شدن فواصل خاکدانه ها از آب و در نهایت، سبب خفه شدن ریشه ی گردو و پوسیدن آن می گردد. زمانی که میوه های گردو شکل گرفتند و به حداکثر رشد خود رسیدند باید آبیاری را متوقف کرد و از دادن آب اضافی به درخت گردو خودداری نمود؛ زیرا با آبیاری زیاد به هنگام رسیدن میوه که پوست استخوانی بسته شده است، چون دیگر نمی تواند زیاد تغییر حجم و شکل دهد حجم مغز گردو درشت تر شده و پوست سبز را می ترکاند. آبیاری زیاد در اواخر تابستان باعث سرمازدگی زمستانی و خشک شدن سرشاخه ها و کاهش تعداد گلها در بهار و لذا کاهش محصول می شود. کمبود آب در خرداد ماه در اندازه ی میوه و رشد گیاه و در تیر ماه در تشکیل جوانه های میوه دهنده (سال بعد) و مغز گردو اثرات تخریبی را موجب می شود. در صورتی که کمبود آب در مرداد و شهریور بر کیفیت کامل مغز گردو و خشبی شدن شاخه ها اثر نامطلوب می گذارد. آبیاری درختان گردو از نیمه دوم اردیبهشت آغاز شده و به فواصل12-16 روز نسبت به نوع خاک و سن درختان تکرار می شود.
مشخصاتتان را وارد کنید 