فیلم و نرم افزارهای آموزشی کشاورزی، دام و طیور و آبزی پروری
روش دانلود: ارزان و فوری
روش ارسال دی وی دی: قیمت محصولات + 130 هزار تومان هزینه تکثیر، بسته بندی و پست پیشتاز
باقلا گیاهی با عملکرد بالا و دامنه سازگاری وسیع است. دامنه کشت گیاه باقلا در جهان از حدود ۹ درجه شمالی تا بیش از ۴۰ درجه شمالی و از سواحل تا ارتفاعات 2,000 متر از سطح دریا امتداد دارد. انواع مشهور به مدیترانه ای آن به کشت زمستانه در نواحی نیمه گرمسیری از جمله نقاط کم ارتفاع مدیترانه سازگاری خوبی دارند. انواع اروپایی که شامل اکوتیپ های بهاره و زمستانه هستند، به ترتیب در بهار و زمستان در نواحی اروپایی سازگار شده اند.
باقلا گیاهی روزبلند، یکساله، علفی و ایستاده، با رشد نامحدود و دامنه سازگاری وسیع است. مناطقی با آب و هوای گرم و معتدل، مانند مناطق مدیترانه ای، برای رویش باقلا مناسب هستند؛ در مناطق سردسیر نیز کشت بهاره باقلا امکانپذیر است. به سبب میزان زیاد تثبیت زیستی نیتروژن و شکستن چرخه بیماری های غلات، باقلا بهترین گزینه برای تناوب با غلات و دانه های روغنی است. باقلا در بسیاری از کشورها به عنوان یک منبع پروتئین ارزان قیمت کشت می شود و از لحاظ درصد بالای پروتئین، نسبتهای اسید آمینه، میزان املاح معدنی و کلسیم حائز اهمیت است. همچنین باقلا منبع غنی پیش ماده سازنده دوپامین است.
زمان دقیق برداشت گلرنگ به نوع رقم و عوامل محیطی مانند مقدار رطوبت نسبی و دمای هوا بستگی دارد. گلرنگ را می توان به آسانی با کمباین غلات برداشت کرد و فقط به تغییرات مختصری در اندازه ها و فواصل کوبنده و ضد کوبنده و الک های کمباین نیاز است.
حاصلخیزی خاک به منظور تأمین عناصر غذایی مورد نیاز گیاهان برای حصول عملکرد زیاد و کیفیت مطلوب محصولات زراعی اهمیت دارد تأمین عناصر ضروری در خاک های فقیر از لحاظ یک یا چند عنصر غذایی و استفاده از کودهای شیمیایی موجب افزایش عملکرد و کیفیت محصول می شود البته باید در نظر داشت که استفاده زیاد از کودهای شیمیایی علاوه بر آلودگی محیط زیست و آب های زیرزمینی ممکن است آثار سمی و منفی بر تولید و کیفیت محصول داشته باشد گیاهان زراعی به مقادیر مناسبی از نیتروژن نیازمندند و در صورت کمبود این عنصر در خاک رشد و عملکرد گیاه تا حد زیادی کاهش می یابد. نیتروژن از اجزای مهم تشکیل دهنده پروتئین است که جذب آن در گیاه به شکل معدنی - آمونیوم یا نیترات - موجب تشکیل پروتئین می شود مصرف مناسب نیتروژن، مقدار پروتئین و پروتوپلاسم را افزایش می دهد و در نتیجه اندازه سلول و سطح برگ بزرگتر و فعالیت فتوسنتزی بیشتر می شود.
مقدار آب مصرفی در گلرنگ به تاریخ کشت و مصرف کودها بستگی دارد. افزایش مقدار آب نمی تواند کاهش عملکرد ناشی از تاخیر در کشت را جبران کند. به طور معمول یک بار آبیاری سنگین قبل از کاشت توصیه می شود. آبیاری های بعد از استقرار تا شروع به ساقه رفتن را هنگامی انجام می دهند که ۷۰ - ۶۵ درصد رطوبت قابل استفاده از عمق ۳۰-۲۰ سانتی متری خاک های نیمه سبک تا نیمه سنگین مصرف شده باشد. آبیاری نشتی به کمک سیفون روشی مؤثر برای آبیاری گلرنگ است، اما در این روش در مقایسه با آبیاری بارانی خاک به طور کامل اشباع می شود. آبیاری بارانی این امکان را فراهم می کند که مقدار آب کمتر از اشباع خاک باشد. البته آبیاری بارانی پر هزینه است و امکان استفاده از آن در تمام مزارع فراهم نیست.
گلرنگ برای جوانه زنی و سطح سبزی مناسب به بستری بدون کلوخ با رطوبت کافی نیاز دارد. در زراعت گلرنگ، به آسانی می توان از مکانیزاسیون معمول در غلات بهره برد، اما به دلیل وجود ریشه عمیق، شخم زدن با گاو آهن های قلمی و زیر شکن برای شکستن طبقات نفوذ ناپذیر رس یا لایه های جانبی در ناحیه ریشه، توصیه می شود. در مناطقی که رطوبت، عامل محدود کننده است هدف عملیات کشت، باید حفظ حداکثر مقدار رطوبت خاک باشد. برای کشت بهاره گلرنگ ابتدا در اواخر تابستان یا اوایل پاییز شخم پاییزه را انجام می دهند و زمین را در طول زمستان به حالت آیش رها می کنند. این عمل ضمن تجزیه بقایای گیاهی خاک، موجب حفظ و ذخیره بیشتر رطوبت می شود و عملیات نهایی تهیه بستر را تسهیل می کند. پایان فصل سرما و بارندگی به محض مساعد شدن شرایط برای عملیات نهایی تهیه بستر، شخم بهاره انجام می گیرد.
بذرهای گلرنگ بسته به دما و رطوبت خاک طی یک تا سه هفته بعد از کشت سبز می شوند پس از این مرحله، رشد گیاه گلر نگ کند و بطئی است و گیاه گلر نگ وارد مرحله روزت می شود و انتهای ریشه به اعماق خاک نفوذ می کند. طول مرحلۀ روزت براساس شرایط اقلیمی، ژنوتیپ و تیپ رشد گیاه گلرنگ بسیار متغیر است.
برداشت محصول پنبه زمانی آغاز می شود که بیش از 60 درصد قوزه ها شکفته شده باشند و معمولاً در 3 - 2 چین عمل برداشت ادامه می یابد.
مناسب ترین زمان برداشت، هنگامی است که برگها به زردی گرائیده، غوزه ها رسیده و الیاف رطوبت خود را از دست داده باشند. تعجیل در برداشت، نارس چیدن وش، شکسته شدن شاخه ها و بوته موجب افت کمی و کیفی محصول می گردد. در برداشت دستی، کارگران الیاف رسیده را با نوک انگشتان خود از داخل قوزه های باز شده خارج و بداخل سبد یا پارچه ای که به کمر خود بسته اند، می ریزند و هر کارگر بسته به مهارت و تجربه روزانه 50 - 100 کیلو وش برداشت می کند. اصولاً پنبه برداشت شده با دست در مقایسه با برداشت ماشینی تمیزتر و یکنواخت تراست. وجود آشغال و مواد خارجی در وش در هنگام برداشت سبب کاهش کیل و رقم بندی الیاف پنبه می گردد، به همین خاطر کیل پنبه در حالت برداشت دستی ، معمولاً 1-2 درصد بیشتر از برداشت ماشینی است.
در طی فصل زراعی، پنبه توسط آفات مختلفی مورد حمله قرار می گیرد که به طور کلی می توان آنها را به سه گروه دسته بندی کرد.
1- آفاتی که در مراحل اولیه رشد یا قبل از سبز شدن بوته به بذر یا ریشه یا گیاهچه پنبه حمله می کنند؛ مانند : مگس هیلمیا، کرم مفتولی ریشه، کرم شبپره زمستانی یا آگروتیس.
2- آفاتی که از شیره گیاه تغذیه می کنند؛ مانند شته، تریپس، کنه تارعنکبوتی، سنک، عسلک و گیاه جالیز.
3- آفاتی که از برگ، غنچه، گل یا قوزه پنبه تغذیه می کنند؛ مانند : کرم برگخوار چغندرقند، کرم برگ خوار مصری یا پرودنیا، کرم خاردار، کرم قوزه، کرم سرخ پنبه.
علف های هرز گیاهانی خودرو و ناخواسته هستند که در زمین زراعی تحت کشت یک محصول اصلی، رشد می کنند و ضمن رقابت با گیاه اصلی، سبب کاهش کمیت و کیفیت محصول می شوند. همچنین بعنوان میزبان یا پناهگاه برای آفات و امراض نباتی عمل کرده، و موجبات شیوع و گسترش جمعیت آفات و عوامل بیماریزا را فراهم می سازند. علف های هرز، یک ساله، دو ساله یا چند ساله اند که از طریق بذر، غده، ریزوم و پیاز تکثیر، و بوسیله باد، باران، ادوات کشاورزی، جانداران، بذور گیاهی و آّب آبیاری از محلی به محل دیگر انتشار می یابند. در یک زمین زراعی، گونه های مختلفی از علف های هرز یک ساله، چند ساله، برگ پهن یا نازک برگ ممکن است در مراحل مختلف رشد گیاه اصلی، ظاهر شوند و با توجه به اختلاف رشد و زمان ظهور گونه های مختلف علف هرز در مزرعه، کنترل آنها در مراحل مختلف قبل از کاشت، در طی مرحله داشت و حتی بعد از برداشت محصول ضرورت می یابد.
ادامه مطلب: علف های هرز مزارع پنبه و کنترل و مبارزه با علف های هرز مزارع پنبه
پنبه در طی دوره رشد خود همانند سایر گیاهان زراعی برای تامین نیازهای خود جهت تولید محصول مناسب و اقتصادی به عناصر ضروری غذایی بالاخص ازت، فسفر و پتاس نیازمند است و در مرحله بعد گوگرد، کلسیم و منیزیم در درجه دوم اهمیت قرار دارند. مقدار کود بسته به مصرف گیاه و کربن عالی و فسفر و پتاسیم قابل جذب موجود در خاک، متفاوت است و توصیه کودی باید براساس آزمون خاک انجام گیرد. نتایج بررسی های انجام شده حاکی از آن است که نیاز بافت های پنبه به ازت، فسفر، پتاس، کلسیم و منیزیم بیش از سایر گیاهان زراعی است و مقدار ازت، فسفر و پتاس در بذر آن نیز خیلی زیاد است.